در نواحی روستایی فعالیت هایی مانند گردشگری کشاورزی، کوهنوردی، سوارکاری و اقامت در خانه های محلی وجود دارد و به طور کلی محور این نوع گردشگری، درک زیباییها و جاذبه های طبیعت و فرهنگ مردم آن منطقه است و بسته به جغرافیای منطقه فعالیت های متفاوتی می تواند در آن صورت پذیرد. اما بهتر است گردشگری روستایی و بوم گردی را به این صورت تقسیم بندی کرد، روستاها بنابر ماهیت خویش متناسب با ساختار فرهنگی، اجتماعی- اقتصادی، به ویژه محیط جغرافیایی، چشم اندازها، جاذبه های طبیعی ]تاریخی[ دارای سازماندهی درونی کالبدی ویژه ای در زمینه نوع و شیوه زندگی معنوی و مادی خود می باشند. بنابراین مناطق روستایی به دلیل برخورداری از تنوع زیاد در زمینه های مختلف، مکانهای جذابی برای جهانگردان هستند. انواعی از گردشگری در این مناطق وجود دارد که شامل: گردشگری طبیعی، فرهنگی و اکوتوریست است از طرف دیگر برخی محققین گردشگری روستایی را شامل: گردشگری زمین، گردشگری کوچ، گردشگری سبز، گردشگری بومی، گردشگری مزرعه، گردشگری مذهبی، گردشگری درمانی و ... می دانند(با تغییراتی از آسایش و فلاح تبار: 1390، 90). صنعت توریسم رو به رشد ترین و بزرگترین صنعت جهان است و در تمامی کشورها بعنوان ابزاری حیاتی برای رشد و توسعه فعالیت های اقتصادی مناطق مختلف و ( بویژه در بخش گردشگری روستایی ) می تواند به پیشرفت کسب و کارهای محلی به حفظ میراث بومی خود کمک کند.

از مشخصه های اصلی گردشگری روستایی می توان به مواردی مانند وجود فضاهای گسترده و باز اشاره کرد؛ همچنین گردشگران باید این فرصت را داشته باشند که به طور مستقیم فعالیت های دامداری و کشاورزی را تجربه کرده و در زیست بوم منطقه به طبیعت گردی بپردازند. در نتیجه گردشگری روستایی در معنای واقعی باید: در مناطق روستایی اجرا شود /عملا روستایی باشد/ شامل طبیعت گردی باشد/ در مقیاس کوچک انجام شود و در تماس با خانواده های محلی صورت بپذیرد.

ایران با توجه به گستردگی جغرافیایی و داشتن اقلیم های متفاوت، فرهنگ ها و سنن و چشم اندازهای بی نظیرش و همچنین با توجه به دارا بودن جاذبه های تاریخی غنی دارای پتانسیل بسیار بالای برای برگزاری تورهای روستا گردی بویژه برای گردشگران خارجی است. خونگرمی مردمان این مرز و بوم باعث می شود که گردشگران با اقامت در روستا ها علاوه بر آشنایی با آداب و رسوم روستا اوقات خوشی را در کنار مردم و در طبیعت بگذرانند. هرگز فراموش نکنید که هر روستا فرهنگ و آداب و رسوم خاص خود را دارد و ممکن است عملی که در یک روستا، عملی پذیرفته شده باشد در روستایی دیگر عملی خلاف عرف محسوب شود. به هر روی، احترام به روستا نشینان و سنت های آنان از اصول و ارکان قدم گذاشتن به روستاهاست. سنت شکنی و ایجاد اخلال در نظام روستا باعث ایجاد روحیه مقابله با گردشگران خواهد شد.