در نگاه اولیه به پایتخت ایران و استانهای پیرامون یا جدا شده از آن همچون استان البرز به نظر نمیرسد که از وجود روستا بهره مند باشند.

روستای گلدره (البرز)
در نگاه اولیه به پایتخت ایران و استانهای پیرامون یا جدا شده از آن همچون استان البرز به نظر نمیرسد که از وجود روستا بهره مند باشند. اما از گذشته این نواحی حتی مورد توجه پادشاهان بوده و به علت وجود آب و هوای مساعد همواره از آن به عنوان اقامتگاههای مختلف از جمله تفرجگاه، شکارگاه و غیره استفاده میشده است. گلدره یکی از همین روستاها است که در استان البرز قرار دارد. این روستا در شهرستان نظرآباد که از ظرفيت هاي بالقوه بازار گرم گردشگري برخوردار است واقع شده. شهرستان نظرآباد در غرب استان البرز با برخورداري از آثار ارزشمند تاريخي و طبيعت زيبا همواره مورد توجه بوده و هست. این شهرستان در گذشته با نام شهرخشت شناخته میشده که حدود 9 هزار سال قدمت آن است.

گلدره تنها روستای عشایری استان البرز است، نگاه سرمایه گذاری در بخش عشایری آنهم در منطقه بکری که از ویژگی های منحصر به فرد در کشور برخوردار است. عمده تولیداتشان گوشت شتر و گوسفند است و فرآورده های دامی دیگر زندگی ساده و سنتی دارای آئین های مختلف روستایی و عشایری از سبک خاص این مردمان است. اين تنها روستاي عشايري استان البرز است كه مردم بصورت كاملا' بومي و سنتي زندگي مي كنند. شغل اصلي مردان گلدره كه در كوير زندگي مي كنند پرورش شتر و گوسفند و بز است، زن ها هم در كنار مردان براي چراي دام ها به بيابان مي روند و كار پخت نان و تهيه لبنيات از شير دامها را نيز برعهده دارند. گلدره محل وسيعي است در دل كوير كه شتران در حال چرا و بوته هاي گياهان گون و نماي هاي زيباي از سراب، چشمانت را خيره به خود مي كند.

اما شهرت جهاني شهرستان نظرآباد معطوف به خشتي كه در سازمان ملل نگهداري مي شود، نيست. اين شهرت به منطقه زيباي گلدره تنها روستاي عشايري استان البرز برمي گردد. حالا اين روزها گروه هاي جهادي سراغ روستاي گلدره آمده اند تا محروميت را از چهره اين روستا بزدايند. شايد باور اينكه در 60 كيلومتري مركز استان البرز روستايي وجود دارد كه هنوز از برخي امكانات اوليه محروم باشد، كمي سخت باشد. غروب كه مي شود در واپسين لحظات پائين آمدن خورشيد در استان البرز نزديكي تهران باشي و جلوه زيباي خورشيد و صف طويل شتران و گله هاي گوسفند را ببيني كه با نظم از جلوي چشمانت رژه مي روند. اينجا گلدره است بياباني وسيع و نمك زارهايي كه خانواده هاي مهاجري در آن زندگي مي كنند كه به آنها عشاير مي گويند، روزيشان از گله داري گوسفند و شتر است و ساليان متمادي است كه به شغل اجدادي خود مشغولند و به تازگي از نعمت برق و آب آشاميدني برخوردار شده اند ولي اين تمام سخن نيست مي توان توجه بيشتري به مردمي داشت كه حاضر شدند زنده كننده شغل اجدادي خود باشند و به زندگي در بيابان برهوت تن داده اند

مردم در این روستای عشایری همچون دیگر عشایر و کوچ روها کشورمان با دامپروری زندگی می گذرانند. این روستا تنها روستای عشایری غرب استان تهران بوده و فاز نخست مردم نگاری این روستا توسط اداره ی کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران انجام شده است و اکنون زیر نظر اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان البرز و شهرستان نظرآباد است. از دیگر وجوه اقتصادی این بخش از سرزمین فعالیتهای صنعتی و تجاری است که وجود برخی صنایع سنگین مانند کارخانه شن و ماسه و در بخش تجاری نهالستانها و پروزش گلها به به شگل گیری مزارع گل انجامیده است.

و در نهایت وجود توانهای بالقوه اکولوژی در این استان موجب سرریز حجم جمعیت فراوانی در آن بوده، این پدیده های طبیعی و با توجه به نزدیکی به استانهای مختلف و در مسیر خطوط راه های اصلی بودن گاها به توقف و مشاهده گذرکنندگان می انجامد و برنامه های اوقات فراغت برای گردشگران به وجود می آورد(منبع: dana، irna، tabnakalborz).