استان فارس را بگونه ای شاید بتوان ایران کوچک دانست این استان با وسعت خود مجموعه ای از اقلیم ها را در بر دارد و تفاوت توپوگرافی آن از شرق و غرب و شمال به جنوب تفاوتهای

روستای بهشت مکان (استان فارس)
استان فارس را بگونه ای شاید بتوان ایران کوچک دانست این استان با وسعت خود مجموعه ای از اقلیم ها را در بر دارد و تفاوت توپوگرافی آن از شرق و غرب و شمال به جنوب تفاوتهای زیادی دارد. در این بین تعدد روستاهای آن گسترده است و برخی از آنها بسیار ناشناخته و بعضی دیگر بسیار زیبا و تماشایی اند. به طوری که بهشت گمشده ایران را در نزدیکی روستای بهشت مکان در شیراز دانسته اند. تنگ گمبیل استان فارس در روستای ساران بهشت مکان (بشمکان) قرار دارد. این منطقه را قطعه ای از بهشت باید دانست که در ایران کم‌نظیر است. در کف تنگه، رودخانه‌ای جریان دارد که برای عبور از آن در قسمتهایی مجبور به عبور از داخل رودخانه خواهید بود. آب رودخانه، پس از طی مسیر روستاهای بهشت مکان، ساران سفلی و منطقه کامفیروز به سد درود زن می‌ریزد. ابتدای مسیر تنگ ارتفاعی در حدود 2100 متر و انتهای دره ارتفاعی در حدود 2400 دارا است. همچنین این مسیر یکی از مسیر های صعود به قله رنج در این منطقه است.

بهشت مکان، روستایی از توابع بخش همایجان شهرستان سپیدان در استان فارس ایران است. این روستا توسط رودخانه به دو قسمت تقسیم شده. رودخانه با چشمه‌های فراوان دائما دارای اب است که اب مورد نیاز روستای را نیز تامین میکند کار اصلی مردم روستا کشاورزی و دام داری است. جمعیت این روستا بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، برابر با ۲۴۳ نفر (۵۱خانوار) بوده ‌است. این ناحیه روستایی شامل منطقه حفاظت شده تنگ بستانک با مساحت 15 هزارو 324 هکتار در سال 1378به فهرست مناطق حفاظت شده اضافه شد. این منطقه حفاظت شده در 2کیلومتری شمال دریاچه سد درودزن قرار دارد در جنوب منطقه حفاظت شده آبشار مارگون، در 10 کیلومتری شرق شهر اردکان مرکز شهرستان سپیدار قرار گرفته است. شهر کامفیروز مرکز بخش شهرستان مرودشت متصل به مرز شرقی این منطقه است. تنگ گمبیل دارای جاذبه تاریخی از جمله بنایی خشتی در زیر صخره‌ای عظیم و همچنین غار کوچکی است. در مسیری که با شیب ملایم تا روستای جیدرزار ادامه دارد، روستا و خانه‌ای محلی برای اقامت قابل انتخاب است.

از خصوصیات این تنگ می ‌توان به قسمتی از این تنگه اشاره کرد که هیچ وقت نور خورشید را به خود ندیده و سردترین نقطه تنگه است. طول مسیر پیمایش حدود پانزده کیلومتر بوده که یکی از زیباترین طبیعت های ایران را به وجود آورده است. از آب های سرد و روان گرفته تا درختان گردو، تمشک وحشی و زرشک. هنگام طبیعیت گردی، چشم اندازهای منحصربفرد و صدای پرندگانی که در فضا می پیچد، شما را سرمست می کند. در این طبیعت شگفت با کبوترهایی روبرو می شوید که بر روی آب مدام در حال پرواز هستند نمای فوق العاده ای که می توان گفت در هیچ کجای دیگر ایران با مانند آن روبر نخواهید شد. در این فضا برای چند روز می‌توانید تجربه زندگی در بهشت را داشته ‌باشید، طبیعتی که در آن به وفور درختان سرسبز و میوه‌ یافت می‌شود. پس از آن میتوان به تماشای سیاه‌چادرهای ایل قشقایی رفت که ۶ ماه اول سال را در این منطقه خوش آب و هوا به سر می‌برند آب و هوای این تنگه زیبا در بهار تا پایان تابستان بسیار لطیف است. منطقه حفاظت شده تنگ بستانک کوهستانی بوده و در راستای شمال غرب - جنوب شرق با دامنه ارتفاعی 1760 تا 2700متر که بخشی از حوزه آبخیز های غربی رودخانه کُر محسوب می شود که در بر گیرند کوه آب باد، بخشی از کوه ساران و...می باشد. رود دره بستانک، رود دره جیدرزار، رود دره جار(گمبیل)، رودخانه شول و.... هدایت کننده آب چشمه سارها و برف آبها و ریزآبه های این ابر سازه های آب ساز طبیعی به مادر رودکر و دریاچه سد درودزن می باشند(منبع: اخلاق عالی، فاتحی، تریپ یار، الی گشت، دنیاس اقتصاد، دیده بانان زمین و مومنی).