مصرف غذا برای انسان جزو نیازهای روزانه و مستمر زندگی است. تنوع قومیتی، منشا تولید گوناگونی از خوردنیها در اقصی نقاط جغرافیایی کشور است. تمدن کهن این سرزمین به مردمانش آموخته از منابع خالص گیاهی و جانوری برای پدیدآوردن مفیدترین غذاها استفاده شود
از ترکیب چاشنی ها و ادویه ها برای هرچه بهتر طعم بخشی به غذا مصرف شود. باتوجه به موقعیت قرارگیری، آب و هوای متنوع و مساحت ایران، شرایط رشد و پرورش طبیعی بسیاری از گونه های مختلف مهیاست و همه این امکانات سبب به وجود آمدن غذاهای لذیذ است. از دیرباز آشپزی و مباحث طبخ به عنوان یک هنر شناخته میشده که مبدأ آن را عموما در روستاها باید پیدا کرد و این هنر در عشق به آشپزی و حوصله و صبوری در پخت به عمل می آید. امروزه جغرافیاي تغذیه در فضاي خاص خود و با ارتباط سایر عناصر فضایی از اهداف پر طرفدار و پر درآمد کشورهاي پیشرو در امر توریسم برای بومیان محسوب میشود ضمن آنکه با کمک به اقتصاد محلی، به‌طور غیرمستقیم بر سلامت و رفاه اجتماعی مردم آن منطقه جغرافیایی تأثیر دارد
محققان قبول دارند که محلی غذا خوردن یا خوردن غذاهای محلی به معنی حداقل کردن فاصله بین تولید و مصرف است. یکی از عوامل شکل دهنده الگوي غذایی هر جامعه، مجموعه عادات و فرهنگ غذایی آن جامعه است. سنت خوردن از ماندگارترین میراثهاي فرهنگ و تمدن ایرانیان است که همچون یک آیین بجا آورده میشود. روش تهیه و پخت غذاهاي محلی و سنتی با فرهنگ و معیشت هر جامعه رابطه بسیار نزدیکی دارد به طوري که میتوان گفت که طریقه عمل آوري غذاها، راهی براي تبدیل طبیعت منطقه به فرهنگ همان منطقه است(معتمدی و مصداقی، 1390). به عبارت دیگر غذاهایی که به یک خطه و منطقه‌ی خاص تعلق دارند، با شیوه‌ای منحصربه‌فرد توسط افراد محلی همان منطقه طبخ میشوند. در مکتب طب سنتی نیز، برای حفظ سلامتی بر استفاده از مواد غذایی متناسب با مزاج طبیعی فرد, که نشأت گرفته از اقلیم و جغرافیای تولد و زندگی فرد است, تأکید میشود؛ زیرا که از سازگاری بیشتری بیشتری برخوردار است
بسیاری از استانها در زمینه تنوع غذا زبانزد و نام آشنا هستند، به عنوان مثال یک نمونه از غذاهای معروف برخی از نواحی نام برده میشود، در مناطق شمالی به ویژه استان گیلان میرزاقاسمی، در مازندران اردک یا مرغ شکم پر، در مشهد شله مشهدی، در تبریز کوفته تبریزی، در کرمان آش آماجو، در اصفهان بریانی، در یزد خورشت به آلو، در خوزستان فلافل، در هرمزگان قلیه ماهی، در کردستان خورشت ریواس، در شیراز کلم پلو، در قزوین قیمه نثار و بسیاری دیگر از این غذاها که به همراه تنوع در طبخ نان و انواع سالادها (دسرها) به عنوان مکمل در کنار غذای اصلی میل میشوند