فضای سبز و طراحی این فضا به نیاز شهروندان حتی روستاییان تبدیل شده است. طراحی و ایجاد فضای سبز روستایی جزو اهداف مدیریت نوین روستا است. اغلب روستاها در اطراف خود پوشش گیاهی اعم از درختان، بوته ها، چمنزار و غیره دارند، اما آیا فضاهای موجود قابل استفاده برای عموم و گذران اوقات است!

بنابراین لازم است که فضاهای سبز دارای طراحی و اجرای قاعده مند باشند. به همین علت برای دستیابی به پایه های این اقدام در چند بخش به اصول طراحی و اجرای فضای سبز روستایی پرداخته میشود:
 بخش اول؛ نقش و جایگاه دهیاران برای مشارکت مردم در توسعه فضای سبز روستایی: این بخش شامل وظایف و جایگاه قانونی دهیاریها و نقش مشارکتی مردم در هدایت و مدیریت فضای سبز در احداث پارکها و ضوابط و مقررات استفاده از فضای سبز و در نهایت قوانین عمومی و حفاظتی مانند حصارکشی، تابلوهی هشدار است.
بخش دوم؛ مشخصات انواع فضای سبز با کارکرد حفاظتی، تفرجگاهی، تولیدی و ورزشی است. به طور کلی فضای سبز میتواند طبیعی مانند مراتع باشد یا دست ساز مانند باغات. عامل تمایز فضای سبز در ابعاد سه گانه اکولوژی در زیبا سازی، اقتصادی در اثرات تولیدی و اجتماعی همچون کسب آرامش و نشاط است. فضای سبز پراکنده بیشتر در اطراف آبراهه ها داخل روستا شکل میگیرد. فضای سبز تفرجگاهی برای ساخت گونه های مناسب استفاده میشود. فضای سبز حفاظتی در راستای جلوگیری از فرسایش احداث میشود. فضای سبز تولیدی برای مزارع و باغات انسان ساخت ایجاد شده است و فضاهای سبز تأمین چوب نیز به کاشت دستی برای تولید بهره برداری میشود و در نهایت فضای سبز ورزشی روستایی برای انجام فعالیتهای ورزشی ایجاد میشوند.
بخش سوم؛ به اهمیت و جایگاه فضای سبز در محیط زیست روستا و زیباسازی و آسایش روانی میپردازد. نقش و اهمیت فضای سبز موجب فعالیتهای مختلف، تعدیل آب و هوا و کاهش آلودگی ست. تعدیل وضعیت هوای روستا با کنترل خرده اقلیم و جذب اشعه خورشید ایجاد میشود. کاهش آلودگی هوا با آزاد کردن اکسیژن و ایجاد هوای تمیز توسط گیاهان همچنین پالایش گرد و غبار. عملکرد اجتماعی-روانی فضای سبز با گرایش غریزی انسان به طبیعت و بهره مندی در اواخر هفته و ایام تعطیلات به دور از شلوغی های هفتگی و استفاده اقتصادی روستاییان به صورت صنعتی، علوفه ای، سوخت و خوراک.
بخش چهارم: انواع گونه های درختی، درخچه ای و بوته ای. تنوع شرایط طبیعی ایران از نظر دما از 20- تا 50+ سانتی گراد و ارتفاع از 24- تا 5700متر و میزان بارش ها سبب شگل گیری انواع رستنی ها و پوشش بومی حائز اهمیت شده است. درختی همچون افرا قابلیت رشد در خاکهای آهکی را دارد، درختان عرعر مقاوم در برابر دود هستند. شاه بلوط قابلیت رشد در تمامی خاکها بجز گچدار را داراست. اکالیپتوس رشد سریعی دارد و راش چوب مقاوم. گردو دارای میوه خراکی و توت نیز در بیشتر مناطق موجود است. درخچه ها نیز شامل فندق، زرشک، بادام کوهی، یاس زرد و غیره هستند. بوته های علفی نیز همچون خارشتر، علف مار، چمن و ... هستند که قابلیت پرورش در کشور را دارند.
بخش پنجم؛ اصول و مبانی برنامه ریزی و معیارهای زیباشناختی در اقدامات اجرایی. ایجاد پارکهای روستایی، حساس اند و نیازمند برنامه های دقیق میباشد. تعیین اهداف در احداث فضای سبز روستایی بر اساس معیار بخش زنده کالبد روستایی و تعادل و پایداری لحاظ میگردد. انتخاب مکان احداث و جانمایی به میزان سهولت دسترسی، تامین آب و برق و حفظ گونه ها ملاک است. الگوی هندسی و نحوه قرارگیری در طراحی به خط محوی، فرم گیاه، بافت منظر، رنگ منظر، مقیاس، تنوع و توالی بستگی دارد. ترکیب گونه ها را مهمترین بخش احداث باید دانست زیرا موجب کنترل صدا، مانع نور، جلوه بصری شده و نوع برگها، شاخه ها و حتی میزان ریشه گیاهان در آن نقش اساسی دارد. فضاسازی با استفاده از گیاهان به محصور کردن آنها، ایجاد عمق، ایجاد قاب و اثرگذاری بر فرم زمین وابسته است. آماده سازی محل کاشت و تسطیح زمین لازم بوده و فشردگی خاک بعداز کاشت و فاصله بین درختان لازم است.
بخش ششم؛ در نهایت بخش مدیریت و نگهداری فضای سبز روستایی. حراست و مواظبت از نهالها در برابر تغییرات آب و هوایی، آتش سوزی، هجوم حشرات و حیوانات و آبیاری ضروری است. علاوه بر اقدامات حفاظتی، پرورش نیز لازم است که به نحوه وجین کردن و حذف علفهای هرز برمیگردد. تجهیزات و تأسیسات از نیازهای فضای سبز است و نهایتأ جلب مشارکت همگانی در توسعه از فضاهای سبز روستایی بر اساس شکوفایی خلاقیت و ابتکار، افزایش احساس تعهد، استفاده بهینه از امکانات، جلوگیری از هدر رفت منابع، کاهش هزینه های نگهداری و افزایش حس اعتماد خلاصه میگردد(برگرفته شده از ازکیا).